Een vrij gezellig lijstje

Zoals jullie ondertussen wel weten, komt onze trouwdag toch wel dichterbij…

Het brengt de nodige stress met zich mee: veel tijd en energie voor wat in mijn ogen “details” zijn, maar belangrijker: de uitnodigingen min of meer op tijd buiten krijgen. Mijn schoonzus was zo lief het maken van de uitnodigingen op zich te nemen. Het plan was dat we ze aan het einde van ons verlof ginder, mee naar huis zouden nemen. Dat plan is alleszins mislukt, want we zijn aan de afwerking ervan niet toegekomen. Van thuis uit naar ginder nog heel wat gemail en gebel om alles op punt te krijgen (ik had op bepaalde punten mijn schoonzus ietwat overschat, stel ik vast). Uiteindelijk, na nog heel wat berichtjes om missende adressen te krijgen, zijn zowat alle uitnodigingen de deur uit. (Oeps, eentje keerde terug zonder postzegel! :-s)

Ondertussen kondigt mijn (vroeg) vrijgezellen feestje zich aan (data vastpinnen in mijn vriendinnen-kring ligt moeilijk). En zo kreeg ik zondag een mailtje met een lijst van A tot Z (letterlijk) met spullen die ik moet meebrengen. Je zou je afvragen waar ze sommige dingen vandaan halen… Een haardroger?!? Een sneeuwbol met een molentje in??? Begin dat maar eens te zoeken! Vele andere dingen op de lijst ook waarvan het vrijgezellenteam zeer goed weet dat ze hier gewoon in huis liggen, gelukkig.

En zo komt het dat ik gisteren in de knutselwinkel inspiratie opdeed, en vandaag een plan ten uitvoer breng. Ik zal nog niet verklappen hoe ik het doe, het team leest mee, en wat dat betreft, mogen zij ook effe in spanning blijven 😉
Ik heb alleen nog 1 netelige kwestie die ik moet zien te omzeilen om de sneeuwbol in elkaar te krijgen, maar dat is een stap voor morgen of overmorgen.

Ondertussen kijk ik er wel naar uit, een dagje NIET organiseren en plannen. Want zo nu en dan slaat de stress wel toe (vooral als ik niet alleen voor ons maar voor nog een handvol anderen blijkbaar vanalles moet regelen :-s)

ons huisje, Pinterest en realiteit

Lieve lezers,

Ik ben niet altijd grote fan van de allernieuwste technologie en snufjes, sociale en minder sociale netwerksites. Ze schieten zo’n beetje als paddenstoelen uit de grond, en lijken allemaal op elkaar. Ik moet toch eerst overtuigd zijn van het nut van het hebben van TV én laptop én smartfoon én tablet én Ipod én … voor ik het in huis haal. MSN, Skype, Netlog, Facebook, LinkedIn, Google+, Pinterest… Ik ben zelden de eerste om het te testen, maar kom er dan uiteindelijk wel toe. Aan Whatsapp ben ik nog ni toe, ondanks de hints van de papa (ik weet nog niet wat het is, betwijfel dus dat het iets toevoegt aan wat er al is, dus ik steek er geen tijd in…). Pinterest was net zo. Maar mijn zus, verantwoordelijk voor kapsel en make-up en een vriendin die helpt met het decoratieve aspect van onze trouw, lieten mij via hun account enkele dingen zien, waarvan ze dachten dat het ideeën konden zijn voor mij/onze trouw. En ondertussen zag ik wat zij doen met Pinterest, en een beetje hoe het werkt.

En sinds gisteren heb ik mijn eigen account. Een digitaal brainstorm prikbord. Of eigenlijk: meerdere, die in 1 klik bereikbaar zijn. Alle ideeën zijn makkelijk samen te verzamelen. Ik hoef ze niet allemaal op losse briefjes te zetten, die dan hopeloos blijven rondslingeren ergens in huis. Heel visueel ook…

Dus ik maakte enkele prikborden aan, waar ik wel een collectie ideeën voor wil verzamelen: trouw (hoewel dat grotendeels in elkaar zit en geregeld is) – creatieve projecten die wachten tot het moment dat ik iets wil doen, maar niet direct inspiratie heb – moestuin (ahja, nu dat begint te werken, zijn alle goeie ideeën om het beter te doen werken zeker welkom) en interieur. Wij staan voor de uitdaging om met het huis dat we hebben, een nuttige, betaalbare (ahum) verbouwing uit te voeren (een 20-jaren plan) en al onze spullen (toegegeven, ’t zijn er nogal wat) een plaats te geven. En zo dacht ik dat ik op Pinterest misschien wat zinnige ideeën kon vinden, ofwel op korte termijn ons huis leefbaar(der) te maken/houden en wat we op lange termijn zouden kunnen/willen/moeten doen ivm verbouwen.

Ik bots echter op één behoorlijk probleem… Hele mooie ideeën (ik hou wel van wat landelijke stijl), maar ik vraag me af waar alle rommel van de mensen in die huizen dan ligt? Die plaatjes zien er geweldig spik-en-span uit. Bij ons is het standaard chaos, rommelig, spullen die niet echt een vaste plaats weten te vinden. Nochtans doen we ons best om het min of meer overzichtelijk te houden. Volgens mij hebben de mensen in die huizen al hun geld uitgegeven aan het huis en de inrichting met vooral decoratieve aspecten, dat ze geen nuttige spullen hebben. Zou dat het zijn? De andere kant is dat er ook wel foto’s zijn waar het een opeenstapeling lijkt van doosjes en andere opbergplekjes, dat het ook weer totaal onoverzichtelijk lijkt. In elk geval, ik zie niks dat ook maar een beetje op ons huis lijkt, met zijn toffe aspecten, maar ook met zijn gebreken, die me een hint geven hoe ik/wij ons beter kunnen organiseren en sommige plekken (zoals de bureau) wat gezelliger en tegelijk functioneler kunnen maken.

Iemand zei ooit tegen mij dat hij niet begreep waarom mensen zo naar Ikea grijpen, niks origineel, elk huis hetzelfde, niet authentiek. Ik snap het wel: budget, realisme, functionaliteit… Daar hebben zij nu toch het patent op.
Als we in een ideale wereld zouden wonen, dan had ik een hobbyruimte, een bureau voor alleen de administratieve kant van de zaak, een praktijkruimte met een wachtruimte inclusief toilet allemaal afgescheiden van onze privé, een slaapkamer voor ons 2, logeerkamer, plaats voor kinderkamer(s), een grote badkamer met bad én douche, en apart nog een toilet (privé) een grotere tuin met serre en berghok voor alle tuinspullen, overal voldoende licht en ruimte om het luchtig en georganiseerd te houden. Maar dat is helaas-pindakaas weinig realistisch. Dan hadden we een huis en grond moeten kopen dat dubbel zo groot zou zijn als het nu allemaal is. En dàt lieve lezers, zou ver buiten ons budget gaan. Dus: lang leve Ikea!

Maar hoe houden jullie het praktisch, overzichtelijk én gezellig thuis? Want op dat vlak, kunnen we toch wel gerust wat coaching of goeie ideeën gebruiken (meer dan Ikea alleen 😉 )

brainstormen en organiseren: onze trouw

Om jullie niet ons ganse verlof op jullie blog-honger te laten zitten, trakteer ik jullie nog op een kleine wedding-plan-update.

Wij hadden een rustig weekend, vlak voor we op verlof vertrokken. Ideaal moment om één en ander nog eens op ons gemak te bekijken. Overleg over onze ceremonie, brainstormen en internet-stormen naar toffe decoratie ideeën voor de tafels, uittesten van enkele toffe ideeën. Nog meer bloemetjes haken (ik zit, denk ik, bijna halfweg, iemand tijd teveel toevallig?)

Mijn verloofde zijn zus is zich aan’t ontfermen over de uitnodigingen. Mogelijks zijn we zelf aan de slag om ze af te werken, als jullie dit lezen. We hebben nog geen real-life voorbeeld gezien, maar over skype zag het er mooi uit. Ik kijk er geweldig naar uit om mee verder te knutselen en ze te kunnen verzenden. Dat maakt het allemaal alweer een stapje echter. Het komt stilaan snel dichterbij!

Ook onze ringen zijn in de maak, bij een bevriende juwelenmaakster. De planning zit ineen net als het menu, de burgerlijke trouw is vastgelegd, de DJ en fotografen (ook vrienden) houden hun agenda vrij… Dus je hoort het wel, alles loopt op wieltjes!

Na het verlof staan er afspraken gepland voor het uittesten van make-up, kapsels, bloemen. Spannend allemaal hoor!

Als iemand nog grandioze (doch low-budget) ideeën heeft, dan horen wij het graag!

Tot gauw met nieuwe verhalen!

Muzikale close-up

Nu Kris10 en ik weer onze eigen foto-challenge op de rails gezet hebben, nog gauw een blogje voor we op het vliegtuig stappen.

De opdracht was close-up voor Kris10, waarop ik een antwoord mocht maken.

Ik dacht de foto’s voor zichzelf te laten spreken… Maar het maken van de foto leidde tot een grappig moment. Toen ik op het idee kwam om een close-up van een totaal ander instrument te maken, ging ik de dwarsfluit halen die boven al geruime tijd onaangeroerd op het rek ligt. Terwijl ik de stukken ineen zet, kijkt mijn verloofde met grote ogen toe. Hij had blijkbaar geen idee dat ik dat had liggen. Ik was erg verwonderd dat hij echt geen idee had dat ik nog geprobeerd heb dwarsfluit te spelen. (autodidact, niet erg ver gekomen, maar verder dan wat de mama ooit gedacht had… “En hoelang gaat ge dat volhouden?”) Terwijl ik het instrument dan toch ineen zet, eens kijken of ik er nog wat uit krijg. Gek genoeg lijk ik het niet eens verleerd te zijn. Ik zou het moeten onderhouden, want het is best leuk. (Maar dan: wanneer tijd vinden?)

 

Wij zijn er even tussenuit, hopelijk met wat nieuwe inspiratie voor foto’s en tekst, hou het land hier maar overeind! 😉

Hello Fresh

Ik kreeg voorbije week een cadeautje van mijn lieve schat. Enige tijd geleden gingen we samen met mijn zus naar zee, waar we behalve vooral veel niks deden op het strand, we toch ook nog de Rituals binnen wandelden. Liefje wist dus dat ik wel fan was, maar dat ik niet ging kopen, zolang ik niks nodig heb (onze badkamerkast staat redelijk vol met dingen die we zelden gebruiken). Dat had hij onthouden. Laatst stond ik onder de douche en stelde vast dat mijn scrub nu toch stilaan bijna op is (lees: ik kan er nog minstens 2 maand mee verder, aangezien ik dat zelden gebruik). Ook dat had Liefje goed gehoord…

Vorige week zag hij dat er bij de Goed Gevoel scrub en douchegel van de Rituals te krijgen viel (nuja, kopen voor een kleine extra prijs) en dus krijg ik een tijdschrift met douche productjes. Ikke best wel blij, maar al helemaal toen daar ook nog een kortingskaart van Hello Fresh bij blijkt te zitten.

Het concept was me al bekend, maar we hebben het nog niet uitgetest. Maar dat gaat dus niet zo lang meer duren. Voor wie het nog niet kent: pakket eten wordt aan huis geleverd, inclusief recepten. Je hoeft dus niet naar de winkel, je hoeft niet uit te pluizen wat je nu weer moet klaarmaken, en je leert misschien iets nieuws kennen (dat je hopelijk ook lekker (leert) vinden. Top concept! Een beetje research leert dat er wekelijks een pakket met 3 maaltijden geleverd wordt, nog meer top, want dat is zowat het aantal keren dat het voor ons haalbaar is om zelf vers te koken. Meer is helaas te hoog gegrepen op dit moment. Keuze tussen vlees of veggie: ideaal, want veel vlees hoef ik niet, kunnen we altijd aanvullen met wel vlees op de andere dagen dat we pakweg een pizza of één of andere kant-en-klaar ovenschotel in de oven schuiven, of frietjes halen.

Wat me tot nu toe nog een raadsel blijft (ik keek alleen op de mobiele site, misschien mis ik nog wat niet zo moeilijk te achterhalen info): is dat dan ook “locaal” voedsel? Dat zou weer een extra motivatie zijn alleszins. En: wanneer wordt dat geleverd? Zeker wanneer geen van ons beide thuis is, gok ik zo… En hoe moet dat dan, blijven staan voor onze voordeur, in’t zicht van elke passant door onze niet-altijd-even-rustige straat?

Wij gaan eerst op vakantie naar de familie, maar daarna vissen we het uit! Hebben jullie hier anders al ervaring mee?

BBQ, vrienden en dessert

Wat een fijne, gezellige namiddag! Vrienden op bezoek, die ik al effe niet meer gezien had (vriendinnen die nog dateren uit het tijdperk der middelbare school). BBQ aan, iedereen heeft iets meegebracht, de zon aan, blote benen, op ’t gemakske wat eten en een beetje kletsen. Niet teveel, want iedereen werd loom van de zon, en soms hoeven woorden zelfs niet…

Een zelfgemaakte appel-rabarbercrumble (ahja, want de rabarber begon groot te worden en te smeken om er iets mee te doen) met ijs viel dik in de smaak. Maar ik vraag me af: kan je kruimeldeeg maken zonder suiker? Waardoor zou je die vervangen, zonder de structuur van de deeg om zeep te helpen? Alle suggesties welkom!

Eigen groenten

Ik geloof dat ik het vorige week al in de rand vermelde: onze moestuin. Het is een idee dat me al langer aantrok. Op het appartement dat ik met een vorige huisgenoot deelde (twee verhuizen/jaar geleden) probeerde ik reeds op ons terras in potten iets te kweken, wat geen groot succes werd (en mijn huisgenoot lachte me er zo’n beetje mee uit.)

Toen we pas in ons nieuwe huis zaten, was een moestuin niet het eerste van onze zorgen, maar we droomden en spraken er wel over. Veel tuin hebben we niet meegekregen met het huis. Een triestig vierkant kiezels vooraan naast de oprit, en een koer met 2 grote koten, die nog eens even veel plaats besloegen als de vrije koer.

En toen kwam Freecycle ter hulp: we zetten onze kiezels erop, en in no time werden ze door gretige handen weggeschept. Onze echte voortuin werd geboren, nog wat Freecycle aarde van elders aanvoeren (“da gaat ni vruchtbaar zijn zenne!”), wat lavendel struikjes, een handvol bijen en vlinder mengeling zaad (allez, bloemen die die beestjes aantrekken dus) erover. Klaar, en maar wachten… En toen kwam oma met de vraag of we nog wat moesten hebben, en krijgen we nog drie hoge rozelaartjes. Ondertussen is er leven in de voortuin, véééél leven. De bijen, en vooral hommels zijn duidelijk in hun sas. Vlinders zijn dan weer niet te zien, helaas. Maar ik heb er de laatste jaren hoe dan ook bitter weinig gezien.

De week nadien ben ik eigenhandig begonnen het houten tuinhuis af te breken. Hier dan weer géén Freecycle succes… Het ding was eenvoudigweg niet vervoerbaar in een normale camionette (probeer maar eens een paneel van 2 op 4 meter ergens in te krijgen…) Maar toen we eraan begonnen (ik kreeg al gauw hulp van mijn behulpzame prins en een stoere kennis met materiaal uit de buurt), bleek dat het huisje afbreken zonder het kapot te maken toch geen haalbaar plan was. Alles aan diggelen en brokken op anderhalve week tijd, honderden kilo’s steenpuin van eronder weggehaald en alvast zo’n 600 kilo’s in het containerpark gedropt. Een ander deel hebben we hergebruikt als paadjes, en nog een deel staat nog te wachten om afgevoerd te worden…

Na belachelijk veel uren bakstenen, beton, steenpuin, en halve muren uithalen gingen de paadjes erop, wat plantjes die we ondertussen voorgezaaid hadden in de serre erin en TADAA, het groeit en bloeit en woekert! “Oei, daar gaat ge toch ni veel op kweken, als ge der zoveel puin uit gehaald hebt?” blijkt een geheel onterechte opmerking. Ons geploeter en gespit heeft mijn verloofde een paar kilo’s lichter gemaakt (ik kan er al geen meer kwijt, gezien het totaal gebrek aan overschot), maar ondertussen kunnen we af en toe al iets zelf gekweekt proeven.

Vandaag op het menu; aardappelsalade met de eerste courgette uit de tuin, met de eerste 8 boontjes uit de tuin, met het eerste pijpajuintje uit de tuin, met verse kruiden uit de tuin en fetakaas en halfgedroogde tomaatjes uit de winkel.

Op onze gezondheid!

Spreek uw boodschap in na de biep…

Oepsie de poepsie… Effe een kleine onderbreking van toch wel anderhalf jaar. Jullie hebben me toch niet gemist?

Tsja, het leven. Als plots een echte prins voor je neus staat en je vraagt een eindje mee te wandelen, en dat eindje blijkt al gauw een leven te worden, dan geraakt zo’n blog algauw op de achtergrond. En ja, wie me niet kent in real-life: u leest het goed. Ik liep een (bijna) echte prins tegen het lijf, we kochten ons eigen paleis (nuja, een huisje waar we wat leuks van maken), hij vroeg me ten huwelijk, ik zei “Ja!”, na een moeizame zoektocht schoof hij een fijne ring om mijn heel erg smalle vinger (en dat op de dag van onze verhuis 🙂 ) We schuurden, schilderden, knutselden meubels en levens in elkaar…

En we dromen en plannen naar onze trouw toe. Bridezilla is er tot nu toe nog niet bij, aangezien alles zowat vanzelf gaat. De moeilijkste opdracht was een zaal vinden waar we met de cateraar van onze keuze konden samenwerken, maar sindsdien gaat alles van een leien dakje! De zaal en cateraar zijn geregeld, de menu staat vast, de familie bepaalde onze datum (samen met de beschikbaarheid van de zaal), de gastenlijst staat redelijk op punt, de uitnodigingen worden gemaakt ergens overzee bij de familie, de fotograaf staat op scherp, de ringen worden gemaakt door een vriendin, de bloemen worden bedacht, de kleding komt in orde, de bruidstaart, de DJ, burgerlijke trouw, ceremoniemeester… Enfin, iedereen met een talent in de familie en vriendenkring die zichzelf kan en wil nuttig maken, zijn bezig met brainstormen en voorbereiden. En wij fantaseren en proberen op de 1000 vragen een samenhangend antwoord te geven.

Het komt goed, ik weet het zeker, het komt zelfs meer dan goed. En eerlijk waar, als de taart een deukje heeft, iemand op de verkeerde plek staat of zit, onze muzikant een valse noot speelt of de DJ effe niet meer weet welk plaatje hij wou draaien, zal dat geen ramp zijn. Want het allerbelangrijkste: we zien elkaar graag, en onze vrienden en familie zullen er zijn…

Goed, dat was niet echt een representatieve samenvatting van de voorbije maanden, want het leven is vooral het leven, met de was en de plas en de kuis en (ja, zelfs dat) eens een ruzietje, maar het houdt een mens wel bezig, zo af en toe, als we niet teveel opgaan in onze moestuin… Maar daarover later meer (ok, ik beloof het, ik zal proberen zo nu en dan terug wat te schrijven, want ik mis het een beetje 😉 )

Dare you dare me?

Ik heb een uitdaging voor jullie… 2013 zit er bijna op, dus mijn project 2013 loopt naar zijn einde toe. En eigenlijk vond ik het wel iets hebben, die missies. Maar ’t was wel wat hoog gegrepen, moet ik zeggen. Veel “grote” missies, die je niet effe rap afwerkt en afvinkt. Voor 2014 dacht ik aan iets dat een tikje bescheidener is. De wereld en vooral de kinderen in deze wereld redden, lijkt me op zich ambitieus genoeg… (Grapje, maar ook niet helemaal… Het woord redden is wat misplaatst, maar de wereld verbeteren en de kinderen proberen helpen, dat is uiteindelijk wel het idee).

Mijn uitdaging voor jullie? Mij uitdagen! Je mag hieronder reageren, me mailen, bellen, een kaartje schrijven, me rechtstreeks aanspreken met jouw ideetje. Als het mij haalbaar en leuk/ zinvol/ uitdagend/ (niet te) spannend/ … lijkt, dan ga ik jouw uitdaging aan! 😀

Inzendingen mogen vanaf… NU!

streepjes

September is al een tijdje geleden, toen deed ik mee samen met een hoop andere mensen aan een fotochallenge, en Kris10 ook. We vonden het een leuk idee, maar het tempo lag nogal hoog, dus nu hebben we onze eigen challenge, een vraag en antwoordspel zoals Tine en François ooit eens deden, toen ze nog niet samen woonden en samen Phot’Osmose runden.

Ik gaf Kris10 de opdracht “streepjes” waar zij iets mee moest doen, en ik kreeg haar foto om een vriendje bij te zoeken. Ons eerste tweeluik:

Mijn opdracht is “hartverwarmend”, maar inspiratie is ver te zoeken. Coming (not so) soon dus…